W dniu 28 kwietnia 2020r. pojawił się kolejny rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (druk 344), powszechnie zwany jako tarcza antykryzysowa 3.0.
Nowelizacja przewiduje wprowadzenie stałej zmiany w kodeksie postępowania cywilnego przez wprowadzenie przepisu art. 952[1] k.p.c., który z założenia ma zagwarantować bezpieczeństwo domu lub mieszkania należącego do dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym z nieruchomości.
Z uzasadnienia projektu ustawy dowiadujemy się, iż projektowana zmiana stanowi „odpowiedź na wielokrotnie stwierdzane w praktyce sytuacje, w których złożenie przez wierzyciela wniosku o przeprowadzenie egzekucji z nieruchomości służyło tylko szykanowaniu dłużnika.”. Chodzi przede wszystkim o sytuację prowadzenia egzekucji z nieruchomości dłużnika przy stosunkowo niewielkiej wysokości egzekwowanej należności głównej.
Projekt zakłada, iż termin licytacji lokalu mieszkalnego lub nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, które służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika, wyznaczany byłby wyłącznie na wniosek wierzyciela (projektowany art. 952[1] § 1k.p.c.).
Wierzyciel natomiast byłby uprawniony do złożenia w/w wniosku, wyłącznie w przypadku, w którym wysokość egzekwowanej należności głównej stanowiłaby co najmniej równowartość 1/20 sumy oszacowana (projektowany art. 952[1]§2k.p.c.). Projektowany §3 tego przepisu przewiduje, iż w sytuacji prowadzenia egzekucji prze kilku wierzycieli, termin licytacji nieruchomości wyznaczany będzie również w przypadku, gdy wnioski w tym przedmiocie złożyli wierzyciele, których łączna wysokość egzekwowanych należności głównych przekraczać będzie równowartość 1/20 sumy oszacowania.
Przepisy projektowanych §2 i§3 tej regulacji nie znajdą zastosowania w następujących sytuacjach:
- jeżeli należność przysługiwać będzie Skarbowi Państwa;
- będzie wynikać z wyroku sądu karnego;
- pomimo niespełnienia warunków w nich przewidzianych, zgodę na wyznaczenie terminu licytacji wyrazi dłużnik, do którego nieruchomość należała, albo sąd.
Sąd będzie mógł wyrazić zgodę na wyznaczenie terminu licytacji, jeżeli przemawiać za tym będzie wysokość i charakter dochodzonej należności lub brak możliwości zaspokojenia wierzyciela z innych składników majątku dłużnika. Na postanowienie sądu oddalające wniosek wierzyciela przysługiwać będzie zażalenie (projektowany art. 952[1]§4 k.p.c.).
Projektowana regulacja ma co do zasady ograniczyć możliwość przeprowadzenia egzekucji z nieruchomości dłużnika w sytuacji, w której wysokość egzekwowanej kwoty będzie stanowić mniej niż 5% wartości oszacowania nieruchomości.
Projekt ustawy jest obecnie procedowany w Sejmie, a więc nie ma pewności, że w/w przepis przejdzie proces ustawodawczy w obecnym kształcie.
